زن و مردی که می خواهند با هم ازدواج کنند، باید قصد انجام این کار را داشته باشند. در صورتی که طرفین عقد نکاح مست یا بیهوش باشند عقد باطل است.

زن و مردی که طرفین عقد نکاح هستند باید به انجام عقد رضایت داشته باشند، از این رو در صورتی که هر یک از طرفین عقد تحت تاثیر دیگری مجبور به نکاح بشود، عقد نافذ نیست. طبق ماده 1070 قانون مدنی رضایت زوجین شرط نافذ بودن عقد است.

همچنین اراده باطنی در نکاح کافی نیست، بلکه اراده باید به طریق معتبر در قانون بیان شود. طبق ماده 1062 قانون مدنی، نکاح واقع می شود به ایجاب و قبول به الفاظی که صریحا دلالت بر قصد ازدواج نماید.

طبق ماده 1066 قانون مدنی، هرگاه یکی از زن و مرد یا هر دو لال باشند، عقد به اشاره از طرف لال نیز واقع می ‌شود، مشروط به اینکه به طور واضح حاکی از انشای عقد نکاح باشد.

طبق ماده 1067 قانون مدنی، تعیین زن و شوهر به نحوی که برای هیچ یک از طرفین در شخص طرف دیگر شبهه نباشد شرط صحت نکاح است؛ یعنی طبق این ماده اگر شخصی در هویت کسی که با او ازدواج کرده است، اشتباه کند، این عقد باطل است.